Innowacje odgrywają ogromną rolę w rozwoju gospodarczym. Eksperci twierdzą, że czynnikiem wpływającym na znaczny wzrost produktywności są innowacje produktu i procesu organizacji przedsiębiorstwa. Podstawą są wyedukowani ludzie, sprawny system finansowy i kultura innowacji. Nierzadko jest tak, że to właśnie charakter systemu innowacyjnego przesądza o sukcesie gospodarczym danej firmy i pomaga jej osiągnąć przewagę konkurencyjną.
Poprzez kulturę korporacyjną rozumie się najczęściej nastawienie na poszukiwanie kreatywnych ekspertów. Każda duża innowacja wymaga dużych zasobów – to przemawia za stosowaniem modelu otwartego (open source). Radykalizacja modelu open source daje każdemu możliwość rozwijania rozwiązań. Tego typu zdecentralizowany rozwój pozwala na tworzenie globalnej sieci ludzi składających nowe idee w imponujący system. W innowacyjnym projekcie open source sam problem lub szansa jest centralnym punktem, więc ludzie i organizacje łączą się ze sobą, a nie pracują za pośrednictwem jednej centralnej organizacji.
Ważną częścią procesu innowacji jest państwowe finansowanie – wspieranie postępu gospodarczego poprzez zwiększanie nakładów na badania i projekty badawczo-rozwojowe. Istotne są też inwestycje w edukację i naukę. Łączne traktowanie nauki i technologii pozwala na sukcesywne kształtowanie kapitału ludzkiego, niezbędnego do aktu innowacji, który często zaczyna się od twórczego aktu jednostki. Uniwersytety zorientowane na rozwój technologiczne mogą stać się prawdziwą kolebką przyszłych rewolucjonistów gospodarki. Innowacyjny system edukacji na potrzeby branż informacyjny to podstawa innowacyjnego społeczeństwa.
Rola państwa we wspieraniu innowacji polega także na tworzeniu środowiska regulacyjnego będącego bazą dla wszelkiej innowacyjności. Finansowanie przedsiębiorstw na początkowym etapie działalności to podstawa. Ważne jest podejmowanie wielosektorowej współpracy na wielu szczeblach w celu wspierania przedsiębiorstw nastawionych na eksport – bo to one są podstawą kształtowania konkurencyjności krajowych gospodarek na rynkach światowych.
Działania podmiotów finansujących innowacje powinny być proaktywne i reaktywne – same powinny wychodzić z inicjatywą, ale także być otwarte na propozycje z zewnątrz. Przykładem jest współpraca z think tankami kreującymi idee. Strategiczne projekty edukacyjne dotyczące nowych wyzwań powinny być wspierane przez różne instytucje – zarówno sektor rządowy, biznesowy, jak i naukowy.
Duże znaczenie ma kultura innowacyjności – kształtowanie środowiska sprzyjającego wprowadzaniu innowacji, które stwarza przestrzeń do uzyskania przewagi konkurencyjnej. Rola sektora publicznego sprowadza się tu do tworzenia warunków dla korporacji. Wzajemne oddziaływanie prywatnych i publicznych elementów systemu innowacji zwiększają prawdopodobieństwo realizacji idei powstałych w ośrodkach badawczych. Zaplecze strukturalne w postaci darmowych uniwersytetów i wolności życia akademickiego to podstawa rozwoju. Pozwala to na kształtowanie innowacyjności obywateli – to nierzadko młodzi studenci korzystający z państwowych placówek oświatowych napędzają innowacje.
Politykę technologiczną sprzyjającą innowacjom można streścić w dwóch punktach: aktywna publiczna polityka innowacji – duże inwestycje badania, darmowa edukacja, finansowanie inwestycji i open source; oraz innowacje w biznesie – nastawienie na wykorzystywanie potencjału utalentowanych ludzi, zapewnianie bazy finansowej i kultura innowacji.
